Lang leve de groepsapp
Voordat ik mijn smartphone definitief voor een half jaar uitzette zei mijn zoon: ‘Maar mam; straks vinden ze je niet meer aardig als je uit de groeps-apps stapt’. Ik herhaal de zin in mijn hoofd nog een keer en bedenk mij dat hier precies het probleem ligt. Het idee niet aardig gevonden te worden is funest voor jongeren in de puberfase. Erbij horen is uitermate belangrijk. En daar dragen de Whatsapp-groepen hun virtuele steentje (is daar een emoticon van?) graag aan bij. Een beetje te veel als je het aan mij vraagt. Niets willen missen en dus constant online willen zijn, vraagt de nodige aandacht. Even checken. Check, check dubbelcheck. We checken wat af op een dag. Je herkent het misschien wel bij jezelf of bij je kinderen.
Groeps-apps.
Ik heb er een stuk of vijftien. Welke vraag je? Vijf familie-apps, gezins-app, werk-app, twee voetbal-apps, mountainbike-app, buren-app, vrijwilligers-app, nieuw huis-app, nichtjes-app (oké, valt onder familie-apps), kom-je-ook-op-mijn-verjaardag-apps en een aantal gearchiveerde groeps-apps voor het geval dat. Juist, daar zijn veel uurtjes mee te vullen. Ik moet wel om lachen hoe dat over het algemeen gaat in zo’n groeps-app: Ping: Groeps-app Voetbal: ‘Kan iemand ruilen met rijden?’ En dan drieëntwintig keer: Nee, ik niet en één keer; Ja, ik……. als laatste antwoord. Dat is dus ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping, ping……en als laatste ping met Bedankt! (*klapklap en duimpje*). Overigens kun je natuurlijk ook het geluid van de groeps-apps uitzetten. Dat scheelt al een heleboel geluid. Maar maakt de kans om iets te missen wel groter… (*knipoog met uitstekende tong*)
Natuurlijk is het ook een uitkomst,
Whatsapp. Snelle communicatie. Makkelijk ook. Maar misschien kost die snelle communicatie juist uiteindelijk meer energie dan dat het oplevert. Want de ‘even snel dit beantwoorden’- en de ‘even snel dat vragen’-appjes eisen toch steeds je aandacht weer op. Ook de verwachting om snel een antwoord terug te krijgen, kan stress opleveren. Het wordt daarom tijd dat ik mijzelf eens een kritische vraag stel, namelijk: Wat ben je eigenlijk aan het doen, Vullen of Voeden?
Om te ervaren hoe het is om niet meer deel te nemen aan (groeps-)apps,
neem ik het risico om niet meer aardig gevonden te worden. Ik app -eh- heb mijn groeps-apps één voor één (*zwaaiend meisje, lang bruin haar*) gedag gezegd. Ik klik op ‘verlaat groep’. ‘U hebt de groep verlaten’ en ‘U bent niet langer deelnemer meer’, zijn de twee antwoorden die ik meteen terug krijg. Duidelijke taal. Ik moet zeggen; het is best even een dingetje. Zonder er een drama van te willen maken; bewust uit groepen stappen is toch een tegennatuurlijke reactie. Maar nadat ik alle groepen vriendelijk uitgezwaaid heb, volgt al snel een heerlijk opgeruimd gevoel. En dat is uiteraard niet persoonlijk bedoeld. (*knipoog*). Een app-loos leven staat voor de deur. Ik doe de deur open met een sierlijke zwaai en omhels dit oude nieuwe leven. Met een welkom, lang niet gezien, neem ik haar mee naar binnen. Laten we het vieren: Lang leve het app-loze leven!
Maaike Boersma is moeder, bewustmaker en therapeut. Met haar blogs nodigt ze je uit om op een frisse en vernieuwende blik naar alledaagse bezigheden te kijken. Daarnaast heeft ze haar eigen praktijk voor psychosociale therapie. Voor Vullen of Voeden zal ze de komende 6 maanden elke maand bloggen over hoe het is om zonder smartphone te leven.
