Afscheid nemen
Tijd om afstand te nemen. Dat is mijn besluit en daar wil ik mij, hoe lastig ook, aan houden. We zitten te veel op elkaars lip. En daarbij, hand in hand door het leven gaan is leuk, maar wel tot op zekere hoogte. Als je zo met elkaar verweven bent als wij, dan kan het niet anders dan dat er toch ook een keerpunt komt. We kennen elkaar al een aantal jaren. Toen ik hem voor het eerst zag was ik meteen verkocht. Zijn toon was om door het spreekwoordelijke ringetje te halen en zijn uiterlijk was ook zeer aantrekkelijk te noemen. Ook viel ik voor zijn intelligentie, zo smart. Echt óveral had hij antwoord op. Ik hoefde maar een vraag te stellen en hup; daar was hij al met het antwoord. Ik had de buitenwereld, bij wijze van spreken, nog amper nodig. Want zeg nou zelf; als de antwoorden binnen handbereik liggen, ga je toch niet stad en land afzoeken? Ik had hem en hij had mij, 24/7, mijn appeltje.
Toch merk ik sinds een tijdje dat zijn aanwezigheid mij begint te irriteren. Dat geplak op mijn huid, constant mijn aandacht opeisen bij elk wissewasje. Het kost mij meer energie dan dat het mij oplevert. Ook zíjn batterij loopt steeds sneller leeg. Daar ben ik mij wel van bewust. Het valt ook niet mee als je elkaar steeds up to date wilt houden. Toch had ik niet verwacht dat het zo zou lopen. Ik had echt het gevoel dat wij ‘soulmates’ waren. Onze verbinding is namelijk super sterk.
Het is dus tijd dat we afstand gaan nemen van elkaar. Ieder even onze eigen weg. Wellicht levert het rust en stilte op. En misschien kan mijn aandacht uit gaan naar dat waar ik ook heel blij van kan worden, zodat ik daar dan ongestoord mee bezig kan blijven. Ik moet zeggen dat deze stap niet zomaar een stap is. Hij weet natuurlijk alles van mij. Zijn geheugen is beter dan dat van mij. Waar ik constant een ‘niet vergeten’ post-it op mijn koelkast moet plakken, slaat hij alles in één keer op. Ik pak hem nog één keer vast. Maak nog één keer verbinding met hem. Ik schrijf alles wat ik nodig denk te hebben op in mijn schriftje, om mijn tijd zonder hem door te kunnen komen. Met één vinger op de knop verbreek ik onze verbinding. Dag appel…. eh apple-tje….
Maaike Boersma is moeder, bewustmaker en therapeut. Met haar blogs nodigt ze je uit om op een frisse en vernieuwende blik naar alledaagse bezigheden te kijken. Daarnaast heeft ze haar eigen praktijk voor psychosociale therapie. Voor Vullen of Voeden zal ze de komende 6 maanden 2-wekelijks haar ervaringen delen over hoe het is om zonder smartphone te leven.
